‘Na alles wat je hebt betekend voor onze organisatie, kunnen we jou natuurlijk niet zomaar laten gaan’, zegt politiechef Karin Krukkert als Peter nietsvermoedend de aula van het hoofdbureau binnenloopt voor een – voor zover hij weet – fotomomentje en gesprek met Karin. In de aula wordt hij echter opgewacht door familie, vertegenwoordigers van diverse partnerorganisaties en flink wat collega’s en oud-collega’s. De ongeveer honderd aanwezigen ontvangen de zichtbaar ontroerde Peter met een staande ovatie.
Aan de wieg gestaan
‘Met meer dan tweeduizend demonstaties per jaar is Den Haag de demonstratiehoofdstad van Nederland’, zegt burgemeester Jan van Zanen in een korte toespraak. ‘Er komt heel wat voorbereiding bij kijken om al die demonstraties te faciliteren en ervoor te zorgen dat ze veilig en ordentelijk verlopen. Daar weet jij als taakcommandant handhavend netwerken in de Staf Grootschalig en Bijzonder Optreden (SGBO) alles van. Sterker nog, gesteld kan worden dat jij aan de wieg hebt gestaan van het ontwikkelen en uitbouwen van de rol van taakcommandant.’
Lid bedrijfsopvangteam
Peter begon zijn loopbaan begin jaren zeventig bij de Koninklijke Marechaussee en maakte in de jaren tachtig de overstap naar de politie. Daar vervulde hij een groot aantal functies op diverse plekken in de organisatie. ‘Je was ook acht jaar lang lid van het bedrijfsopvangteam’, haalt de burgemeester een van zijn nevenfuncties aan. ‘In die hoedanigheid ving je collega’s op die schokkende gebeurtenissen hadden meegemaakt en hielp en om die ervaringen te verwerken.’
‘Mijn waardering voor jullie’
Eind 2007 rondde Peter zijn studie integrale veiligheidskunde af aan de Haagse Hogeschool. ‘Je werd bevorderd tot inspecteur met als speciale taak het coördineren van grootschalige evenementen op en rond het Malieveld’, weet Jan van Zanen. ‘Dat is niet zomaar wat. Bij demonstraties kunnen gemoederen hoog oplopen en het werk van de politie ligt daarbij altijd onder een vergrootglas. Ik vind het geweldig wat jullie daarbij allemaal doen. Mijn waardering hebben jullie’, richt hij zich tot de aanwezige collega’s.
Juiste man op juiste plek
‘Wat dat betreft was jij helemaal de juiste man op juiste plek’, vervolgt hij zijn toespraak. ‘Want zoals je zelf zegt, ik citeer: “Ik kan zo ook een stukje van de democratie faciliteren. Demonstreren is een belangrijk grondrecht. Mijn bijdrage eraan is dat het veilig verloopt.” Tijdens demonstraties stond je altijd in de frontlinie, als eerste aanspreekpunt van de overheid waartegen het protest zich meestal richtte. Je vervulde soms een ondankbare en schier onmogelijke taak, maar altijd met engelengeduld. Je liet je nooit op de kast jagen, wie je ook tegenover je had. Je bleef praten, praten, praten. Ook met de demonstranten die eigenlijk helemaal niet wílden praten. Maar zo wist jij keer op keer de angel eruit te halen en escalatie te voorkomen. Wat dat betreft ben je een voorbeeld voor collega’s, je hebt je ervaring en kennis actief aan hen doorgegeven’, sluit de burgemeester af.
‘Niet altijd even makkelijk’
‘Ik vind dit echt heel bijzonder’, reageert Peter, zichtbaar onder de indruk. ‘Ik heb dit werk altijd met heel erg veel plezier gedaan. Bij sommige demonstraties was het niet altijd even makkelijk. Er zijn zeker ook momenten geweest dat ik op mijn tellen moest passen, op mijn tenen moest lopen. Maar met elkaar hebben wij het altijd gefikst. Want ik heb dit zeker niet alleen gedaan, er zijn altijd veel collega’s die hier ook aan bijdragen en ook de support van mijn vrouw, mijn familie is altijd geweldig geweest. Jullie waren een warme club om mij heen. We doen dit met elkaar.’