Een van de verdachten, een 53-jarige man uit Klimmen, werd meteen aangehouden. De andere verdachte, een 27-jarige man uit Klimmen meldde zichzelf een week na het incident. Meer daarover lees je hier.
Heftig
Politieagent M. doet éénmalig en anoniem zijn verhaal: “Ontzettend heftig, dat is in één woord hoe ik die woensdagavond ervaren heb. Op het moment zelf ervoer ik vooral een overweldigend gevoel van machteloosheid. De dagen erna ga je erover malen en groeide bij mij ook het besef hoe kwetsbaar je bent als vertegenwoordiger van de politie. We worden in ons werk helaas zo vaak bedreigd maar nu ging het een heleboel stappen verder dan dat.”
Lifeline
Hij heeft zijn verhaal over wat er die bewuste woensdagavond gebeurde al vaak met collega’s en zijn omgeving gedeeld, maar toch blijft het elke keer weer een zwaar moment als hij de film voor zijn ogen afspeelt: “Terwijl ik bezig was met de aanhouding van één van de verdachten, voelde ik ineens dat de tweede verdachte me vanaf de achterkant aanviel. Dat was ontzettend heftig. Ik was me er terdege van bewust dat ik die twee mannen niet tegelijkertijd aan zou kunnen. Tijdens het incident werd ook mijn portofoon door één van de verdachten weggepakt en verstopt. Mijn enige lifeline werd me op die manier ontnomen.”
Geweld tegen uniform
Terwijl hij op de grond lag en mishandeld werd, was hij zich ervan bewust dat het noodzaak was om zijn wapen te beschermen. “In de positie waarin ik lag, kon ik mijn wapen niet trekken. Maar ik wilde absoluut voorkomen dat het afgepakt werd. Op dat moment realiseerde ik me dat ik uit pure noodzaak zou moeten schieten als ik de kans kreeg. Dat idee is zo zwaar. Ik denk dat het geweld echt gericht was tegen mijn uniform, tegen de organisatie die ik vertegenwoordig. Maar op dat moment is het persoonlijk en draag ik er ook persoonlijk de gevolgen van.”
Plek geven
De collega’s die M. in een eerder stadium heeft weten te waarschuwen, komen zo spoedig mogelijk ter plaatse. Minutenwerk, maar dan blijkt pas hoe lang het kan duren voordat minuten verstrijken. “Als je daar machteloos op de grond ligt en mishandeld wordt, duurt elke seconde te lang.” Sinds het incident slaapt M. slecht en blijft het door zijn hoofd malen hoe het ook anders had kunnen aflopen. “Mijn spieren hebben flinke klappen gekregen, de komende weken blijf ik daarvoor meerdere keren in de week fysiotherapie volgen. Daarnaast kamp ik met hoofdpijn. Dat zijn dingen die je voortdurend in gedachten terugbrengen naar dat moment. Komende week ga ik met een psycholoog in gesprek in de hoop dat ik weer wat meer tot rust kan komen en het een plek kan geven.”
Gesteund voelen
Het incident bracht veel publiciteit en reacties op de sociale media teweeg, waaronder ook veel verontwaardigde reacties van burgers. Daar voelt M. zich door gesteund. Ook de hoeveelheid reacties van collega’s verraste hem. “De nacht na het incident heb ik mijn telefoon uitgezet in de hoop wat nachtrust te kunnen krijgen. Toen ik ’s ochtends de telefoon weer aanzette, stroomden de appjes en telefoontjes binnen. Van collega’s die ik persoonlijk ken, maar ook van collega’s die ik niet ken. Op deze momenten zijn we als politie toch één familie en voelen we die verbondenheid. Ik voel me mede daardoor door de hele organisatie ontzettend gesteund en dat helpt me.”
Stap vooruit zetten
Hoewel M. het op dit moment zwaar heeft, hoopt hij zo snel mogelijk weer aan de slag te kunnen. “Ik ben dol op mijn werk, heb het naar mijn zin en ga elke dag met plezier aan de slag. Maar ik merk nu dat het me echt even teveel is. Het blijft nog continu door mijn hoofd spoken. Toch is deze gebeurtenis ook een extra drijfveer geworden. Wij zijn de politie en wij moeten die stap vooruit zetten in situaties waarin een ander een stap terug doet.”
Politiechef Ingrid Schäfer-Poels:
“Geweld tegen politieagenten is geen onderdeel van het werk, het ‘hoort er niet bij’. Al ons optreden staat ten dienste van de burger voor een veiligere samenleving. Ondermijning van deze taak, betekent ondermijning van onze samenleving. Dat onze collega dit overkomt terwijl hij niet anders doet dan zijn werk, baart me veel zorgen. Een gebeurtenis als deze heeft niet alleen impact op de collega zelf, maar raakt ons allemaal.”